Haud dubitaverim Augustum magni existimavisse sincerum atque ab omni colluvione peregrini ac servilis sanguinis incorruptum servare populum: nam civitates Romanas parcissime dedit, manumittendi modum terminavit. Tiberio, pro cliente Graeco petenti, rescripsit, non aliter se daturum quam si praesens sibi persuasisset quam iustas petendi causas haberet. Cum et Liviae, pro quodam tributario Gallo roganti civitatem, negaret, immunitatem obtulit, affirmans facilius se passurum fisco detrahi aliquid, quam civitatis Romanae vulgari honorem. Memorare quoque possum a libertate removisse servos multis difficultatibus: cum et de numero et de condicione ac differentia eorum, qui manumitterentur, curiose cavebat et hoc quoque adiecit, ne vinctus umquam tortusve quis ullo libertatis genere civitatem adipisceretur. Etiam habitum vestitumque pristinum reducere studuit et negotium aedilibus dedit, ne quem paterentur in foro circave nisi positis lacernis togatum consistere.
