«Ego primitus nesciebam ubi essem, deinde accessi ut vestimenta eius tollerem: illa autem lapidea facta sunt. Perterritus ad villam amicae meae perveni: pallebam ut larva, sudor mihi per bifurcum volabat, oculi mortui. Melissa mea mirari coepit cum tam sero ambularem et: «Si ante- inquit - venisses, saltem nobis adiutavisses: lupus enim villam intravit et omnia pecora tamquam lanius iugulavit; nec tamen derisit, etiamsi fugit: servus enim noster lancea collum eius traiecit». Ut haec audivi, operire oculos amplius non potui, sed luce clara exii et postquam veni in illum locum in quo vestimenta lapidea facta erant, nihil inveni si non sanguinem. Ut domum veni, iacebat miles meus in lecto tamquam bos, et medicus collum illius curabat. Intellexi illum versipellem esse, nec postea cum illo panem gustare volui. Fortasse me nugas narrare putatis; ego, si mentior, genios vestros iratos habeam».
