IV.

Restat adhuc alios turpesque reuoluere casus
atque aliquo molli pascere corda ioco.
conueniunt etenim delirae ignaua senectae,
aptaque sunt operi carmina uana meo.
sic uicibus uariis alterni fallimur anni
et mutata magis tempora grata mihi. 5
uirgo fuit, species dederat cui candida nomen
Candida; diuersis nam bene compta comis.
huic ego per totum uidi pendentia corpus
cymbala multiplices edere pulsa sonos. 10
nunc niueis digitis, nunc pulsans pectine cordas
arguto quicquam murmure dulce loqui,
sic me diuersis tractum de partibus una
carpebat uariis pulcra puella modis.
hanc ego saltantem subito correptus amaui 15
et coepi tacitus uulnera grata pati.
singula uisa semel semper memorare libebat
haerebant animo nocte dieque meo.
saepe uelut uisae laetabar imagine formae,
et procul absenti uoce manuque fui. 20
saepe, uelut praesens fuerit, mecum ipse loquebar,
captabam dulces quos solet illa modos.
o quotiens demens, quotiens sine mente putabar,
nec, puto, fallebar: non bene sanus eram.
atque aliquis, cui caeca foret bene nota uoluptas: 25
‘cantat, cantantem Maximianus amat.’
certe difficile est abscondere pectoris aestus,
panditur et clauso saepius ore furor.
nam subito inficiens uultum pallorque ruborque
internum clausae uocis habebat opus. 30
nec minus ipsa meas prodebat somnia curas,
somnia secreto non bene fida meo.
nam cum sopitos premerent obliuia sensus,
confessa est facinus nescia lingua suum.
‘Candida,’ clamabam ‘propera: cur, Candida, tardas? 35
nox abit et furtis lux inimica redit.’
proximus ut genitor mecum comitatus amatae
uirginis herbosa forte iacebat humo,
illius ad nomen turbatos excutit artus
exilit et natam credit adesse suam. 40
omnia collustrans toto me pectore somnum
prospicit afflantem nec meminisse mei.
‘uana putas an uera sopor ludibria iactat?
hoc et uerus’ ait ‘pectoris ardor agit.
credo equidem assuetas animo remeare figuras, 45
et fallax studium ludit imago suum.’
stat tamen attonitus perplexaque murmura captat
et tacitis precibus dicere plura rogat.
sic ego, qui cunctis sanctae grauitatis habebar,
proditus et uitio sum miser ipse meo, 50
et nunc infelix tota est sine crimine uita
et peccare senem non potuisse pudet.
deserimur uitiis, fugit indignata uoluptas,
nec quod non possum, non uoluisse meum est.
hoc etiam meminisse licet, quod serior aetas 55
intulit–et gemitus, quos mihi laeta dedit.
set quis has possit naturae adtingere partes,
clarus et ut sapiens noxia saepe uelit?
interdum rapimur uitiis trahimurque uolentes,
et quod non capiunt pectore bruta uolunt.

Oggi hai visualizzato 12.1 brani. Ti ricordiamo che hai ancora a disposizione la visualizzazione di 2.9 brani