II.

En dilecta mihi nimium formosa Lycoris,
cum qua mens eadem, res fuit una mihi,
post multos quibus indiuisi uiximus annos
respuit amplexus heu pauefacta meos,
iamque alios iuuenes aliosque requirit amores; 5
me uocat imbellem decrepitumque senem,
nec meminisse uolet transactae dulcia uitae
nec me quod potius reddidit ipsa senem.
immo etiam causas ingrata ac perfida fingit,
ut spretum uitio iudicet esse meo. 10
haec me praeteriens cum dudum forte uideret,
expuit obductis uestibus ora tegens.
‘hunc’ inquit ‘dilexi? hic me complexus amauit?
huic ego saepe (nefas) oscula blanda dedi?’
nauseat et priscum uomitu ceu fundit amorem, 15
inponit capiti plurima dira meo.
en, quid longa dies nunc affert! ut sibi quemquam
quondam dilectum prodere turpe putet.
nonne fuit melius tali me tempore fungi,
quo nulli merito despiciendus eram, 20
quam, postquam periit quicquid fuit ante decoris,
extinctum meritis uiuere criminibus?
iam nihil est totum quod uiximus: omnia secum
tempus praeteriens horaque summa trahit.
atque tamen–niuei circumdant tempora cani 25
et iam caeruleis infecit hora notis–
praestat adhuc nimiumque sibi pretiosa uidetur
atque annos mecum despicit illa suos.
et, fateor, primae retinet monimenta figurae
atque inter cineres condita flamma manet. 30
ut uideo, pulcris etiam uos parcitis, anni,
nec ueteris formae gratia tota perit.
reliquiis ueterum iuuenes pascuntur amorum,
set si quid nunc est, quod fuit ante, placet.
ante oculos statuunt primaeui temporis actus 35
atque in praeteritum luxuriantur opus.
et quia nos totus membrorum deserit usus
nullius amplexus quod memoretur habet,
set solus miseris superest post omnia luctus:
quot bona tunc habui, tot modo damna fleo. 40
omnia nemo pati, non omnes omnia possunt
efficere: hoc uincit femina uicta uiro.
ergo uelut pecudum praesentia sola manebunt,
nil de transactis, quod memoretur, erit?
cum fugiunt et bruta nouos animalia campos 45
ac repetunt celeres pascua nota greges,
sub qua decubuit requiescere diligit umbram
taurus et amissum quaerit ouile pecus,
dulcius in solitis cantat philomela rubetis
fitque suum rabidis dulce cubile feris. 50
tu tantum bene nota tibi atque experta relinquis,
hospitia et potius non manifesta petis.
nonne placet melius certis confidere rebus?
euentus uarios res noua semper habet.
sum grandaeuus ego, nec tu minus alba capillis: 55
par aetas animos conciliare solet.
si modo non possum, quondam potuisse memento:
sit satis ut placeam me placuisse prius.
permanet inualidis reuerentis prisca colonis,
quod fuit in uetulo milite, miles amat, 60
rusticus expertum deflet cessisse iuuencum,
cum quo consenuit uictor honorat equum.
non me adeo primis spoliauit floribus aetas:
en uersus facio et media dicta cano.
sit grauitas sitque ipsa tibi ueneranda senectus, 65
sit quod te nosti uiuere uelle diu.
quis suam in alterius condemnet crimine uitam
et quod pertendit claudere certet iter?
dicere si fratrem seu dedignaris amicum,
dic patrem: affectum nomen utrumque tenet. 70
uincat honor luxum, pietas succedat amori:
plus ratio quam uis caeca ualere solet.
his lacrimis longos, quantum fas, fleuimus annos:
est graue, quod doleat, commemorare diu.

Siamo spiacenti, per oggi hai superato il numero massimo di 15 brani.
Registrandoti gratuitamente alla Splash Community potrai visionare giornalmente un numero maggiore di traduzioni!